Адамның парақорлығы мен мансаптылығы туралы өте өзекті сатиралық пьеса шенеуніктердің өмірін бейнелейді, ондағы парақорлық пен алдау үйреншікті нәрсе болып саналады. Кейіпкерлер айналасындағылардан өздеріне ұқсас идеалистерді жасай отырып, өз идеалдарын жүзеге асыруды көздейді, алайда сонымен қатар адал, кедей және аса қатты жайлы емес, бір жеміс көру үшін өзінен мықтыларға жағымпазданып өмір сүруді таңдайды.
Режиссер, автордың идеясын сақтай отырып, екі әпкелі-сіңілі қызды ойлары бойынша да, дәрежесі бойынша да екі түрлі адамдарға күйеуге беру оқиғасын, бір-біріне қарама-қайшы қойып, өз мақсаттарына мүлде екі түрлі жолмен қол жеткізетін күйеу жігіттердің де бейнесін ашады. Қалыңдықтар, қызметкерлер, ойлар - барлығының өз құны бар. Кейіпкерлердің әрбір сөздері мен мінездерінде айқындалатын терең үнқатысулар көрермендерді кейіпкерлердің қиын тағдырының куәгерлері етіп, оқиғаға баурайтыны сөзсіз.
Адал қызмет етуге тырысып жүрген жас шенеунік Жадов жағдайдың және қоғамның қысымына тап болып, өзінің идеалдарынан ауытқып, қылмыстан бас тарта алмай, жанын күнәға салады. Әлемнің жемқорлық жүйесінің тамыры терең енгені соншалық, тіпті Жадовтың өзі әділ сотқа деген үміті қалған, сондықтан ол барлығын Тәңір сотына салынады деген үмітін өшірмеген.
