М.Әуезовтың « Қараш –Қараш» повесінің сарыны бойынша жазылған екі актілі алеуметтік драма.
Он алты жасар Бақтығұл он жастағы інісі Тектігул екеуі жастайларынан жетім қалып, нағашы жұрттарын іздеп келіп, Қозыбак ауылының Сәлмен дейтін сотқар байының бірі қойын, бірі жылқысын баққан малайы болады. Күн - түн демей, тыным көрмейтін еңбекқор екі жігіттің арқасында Сәлмен байдың байлығының үстей өсуі де молаяды. Қанша еңбектенсе де, ақ - адал еңбектерінің жемістің көрмей, керісінше, кесір байдың сараңдығанан кедейліктен арылмай, ол аздай, жосықсыз қиянаттың салдарынан қаза болған інісінен айырылган Бақтығұл, жалғыздық панасыздықтан көрері итшілік күн боларына көзі жетіп, біреудің қолтыгына кірмес ке лаж жоқтығын пайымдайды
