Ана... Өмірдегі ең киелі есім. Ананың алақанындағы жылылық, жүрегіндегі шексіз мейірім, көздеріндегі жанашырлық перзенті үшін қуат көзі. Дегенмен, бүгінгі қауырт тірлікте жақындарымыздан біршама алыстап, тіпті олармен кездесу, сөйлесу де сиреп бара жатқандай. Оның себебі неде? Есейіп, өз бетімізше өмір сүргенді жөн көрдік бе, әлде уақыттың тапшылығы ма? Мүмкін сағынбайтын шығармыз... Соңғы рет анаңызбен оңаша отырып сырласқаныңыз есіңізде ме? Қашан қалын біліп, жағдайын сұрадыңыз, қашан телефон шалдыңыз?
Мүмкіндік барда аяулы жандарымызға алғысымызбен қатар жылы сөздерімізді де айта жүрейік. Себебі, сәби кезімізде Анамыздың мейіріміне біз қалай мұқтаж болсақ, Анамыз да біздің бір ауыз жылы сөзімізге, жәй ғана назарымызға мұқтаж...
Мама! Всего четыре буквы, но какое громкое и нежное созвучие! Слово «мама» прекрасно звучит на разных языках.
Мама! Всего четыре буквы, но какое громкое и нежное созвучие! Слово «мама» прекрасно звучит на разных языках. Именно в нем присутствует неограниченное количество любви и заботы, подаренное тебе всем сердцем. Сердце женщины, которая родила и вырастила ребенка, способно творить для него настоящие чудеса.
Пьеса Барзу Абдураззакова в жанре психологической драмы, в центре сюжета которой два персонажа: мама и сын. Именно в этом спектакле мы видим, как отдалились от своих родителей, вступив во взрослую жизнь. В чем причина? Хотим жить самостоятельно или у нас нехватка времени? А ты помнишь, когда позвонил ей последний раз и спросил как у нее дела?
Актеры театра желает всем зрителям после спектакля, чтобы они позвонили своим родителям и сказали добрые и теплые слова. Хочется, чтобы не забывали о них, не отталкивали их... Мы ведь им редко звоним, редко общаемся, особенно когда обзаводимся собственной семьей.
